Weg met die zooi…
In de kleinschalige woning voor mensen met dementie is het gezellig herfstig gemaakt. Op de lage kast in de woonkamer is een herfstdecoratie gemaakt met kastanjes en wat herfstbladeren. Het ziet er leuk uit. Maar als mevrouw Bregman de huiskamer binnenkomt, staat ze op een afstandje wat misprijzend naar de decoratie te kijken.
‘Wat is dat nou?’ vraagt ze met harde stem. Teamlid Lia vertelt dat het herfst is en dat ze de woonkamer daarvoor een beetje versierd hebben. Mevrouw Bregman moppert ‘flauwekul allemaal’.
Als Lia even later uit de keuken komt, staat mevrouw Bregman met een plastic tas bij het decoratiemateriaal. Met een ferme handbeweging gooit ze alle spullen in de tas ‘weg met die zooi!’.
Lia probeert haar liefdevol aan te geven dat het juist zo gezellig staat. Maar mevrouw Bregman is onverbiddelijk. HET MOET WEG.
Als we hier later in het team over spreken, wordt er best wat gemopperd. ‘Je kunt niet eens iets leuks neerzetten of het wordt al weer weggehaald’.
Toch is het heel begrijpelijk als we door de ogen van iemand met dementie naar de situatie kijken. Ons geheugen denkt in plaatjes. Voor mensen met dementie blijven oudere plaatjes beter bereikbaar. En dan is het heel simpel… als er bladeren en kastanjes in de huiskamer liggen, dan hoort dat niet, dat hoort buiten. En dan ruim je die “zooi” dus zo snel mogelijk op.
Hoewel het misschien soms jammer is, omdat wij het zelf zo leuk vinden, helpt het om door de ogen van mensen met dementie naar een situatie te kijken. Niet teleurgesteld zijn als het dan niet zo gaat zoals jij het bedacht had.