Mevrouw Hamers lijdt aan #dementie en woont sinds enkele weken in het verpleeghuis. Ze heeft het goed naar haar zin, alleen als medewerker Peter voor de ADL-zorg komt gaat het iedere keer mis. Al snel heeft het team besloten dat mevrouw moeite ermee heeft om geholpen te worden door een man. Toch, vertellen ze in het overleg, zit dat ze niet lekker.
Meneer de Wit zit aan tafel in de kleinschalige woning voor mensen met #dementie en hij verzucht hardop ‘er gebeurt hier nooit iets’. De medewerkers kijken elkaar aan en ik zie ze denken. Samen praten we erover en ze vertellen dat ze erg hun best doen om leuke activiteiten te verzinnen maar dat meneer vaak niet mee wil doen. Uit het gesprek blijkt ook dat meneer veel van de dagelijkse dingen uit handen wordt genomen.
Vrolijk kerstfeest...
In de huiskamer van de kleinschalige woning voor mensen met #dementie staat zachtjes kerstmuziek aan. Aan tafel zit meneer de Groot. Als verzorgende Isa eens goed kijkt, ziet ze dat hij met een kerstbal, uit de schaal op tafel, in zijn hand zit. Hij frunnikt constant aan de bal en probeert hem in zijn mond te steken. Geschrokken probeert Isa de bal uit zijn hand te krijgen, maar meneer weigert.
U zit op mijn stoel.... Mevrouw Bosveld loopt de huiskamer van de woning voor mensen met #dementie binnen. Als ze bij de tafel komt, ziet ze het gelijk, de nieuwe mevrouw zit op haar stoel. Boos zegt ze 'u zit op mijn stoel'. Verzorgende Alma probeert het te sussen door te zeggen 'iedereen mag hier zitten waar ze wil, we hebben geen eigen stoel'. Samen met het team kijken we naar deze situatie die vaak voorkomt, ook bij cliënten met somatische klachten.