Vrijdag, visdag!
In de kleinschalige woning voor mensen met dementie is het leven, na de drukke decembermaand, weer in een wat rustiger vaarwater gekomen.
Aan de tafel wordt tussen een aantal bewoners vrolijk gepraat over ditjes en datjes. Teamlid Willem komt even bij de dames zitten en al snel kletst hij met ze mee.
Voordat hij opstaat om koffie te gaan zetten zegt hij ‘het is morgen alweer vrijdag, wat gaat de tijd toch snel’. De dames veren op. Vrijdag alweer, het gaat zeker snel. Maar mevrouw Bitters heeft bij het woord vrijdag een andere associatie. Ze zegt hardop Vrijdag…. visdag!
Ook de andere dames ‘slaan’ hierop aan. En al snel ontspint zich een gesprek over het waarom vrijdag visdag was. Als goed katholiek weet mevrouw den Hartog te vertellen dat het ‘een dag van soberheid was en vlees was duur, dus dat mocht niet op vrijdag’.
Mevrouw Barendsen vertelt hoe haar moeder altijd de vis stond te bakken. Eerst door de melk en dan door de bloem. Maar mevrouw Bitters vertelt dat haar moeder zelfs soms een scheutje bier in het beslag gooide. Ruim 25 minuten worden recepten uitgewisseld, wordt gegiecheld en loopt het water in de mond bij de bewoners.
Dat kan tot niets anders leiden dan dat de volgende dag, vrijdag dus, wordt uitgeroepen tot visdag in de woning.
Een dag met herinnering en nog meer verhalen!
Soms kan een klein aanbod, dat je misschien onbewust doet, grote gevolgen hebben. Omarm ze en maak het verschil!
