Let it be…
Sinds een aantal weken woont Wim Griffioen in de kleinschalige woning voor mensen met #dementie.
Een gemoedelijke man, hij lacht graag, doet mee en is nog behoorlijk zelfstandig. En hoewel hij goed kan staan en zichzelf zou kunnen douchen, lukt het maar niet om hem in beweging te krijgen.
Natuurlijk willen de medewerkers Wim graag helpen bij het douchen. Maar het stimuleren van zelfredzaamheid, ook bij mensen met dementie, is ontzettend belangrijk. Simpelweg omdat alles wat je zelf kunt doen, bijdraagt aan je eigenwaarde en daarmee aan je levensgeluk.
Ook is het belangrijk om handelingen te blijven doen, zodat ze niet ‘uit je systeem’ raken.
Wim zou zichzelf kunnen douchen maar hoe krijgen we hem in beweging?
Een mooie vraag die het team met Gonnie, de vrouw van Wim, bespreekt. Gonnie weet in eerste instantie het antwoord niet. Totdat teamlid Rita vraagt ‘had Wim een bepaald douche-ritueel?’.
Gonnie lacht even ‘nou een ritueel, hij zong altijd onder de douche, weet je wat hij zong? Let it be van de Beatles’.
Waardevolle informatie, die kan helpen om (nog beter) aan te sluiten bij een bewoner/cliënt en zo de zelfredzaamheid te vergroten.
Heel even wordt een beetje gegeneerd gelachen. ‘Moeten we dan gaan zingen in tijdens het douchen van Wim?’ Rita hakt de knoop door en zegt ‘het is het proberen waard!’.
En zo gezegd, werd zo gedaan. De volgende dag loopt teamlid Simone met Wim de badkamer binnen en terwijl ze hem uitkleedt zingt ze zacht ‘when I find myself in times….’ en voordat ze er erg in heeft haakt Wim in ‘trouble, Mother Mary comes to me. Speaking words of wisdom, let it be…
Als vanzelf beweegt Wim zich onder de douche en begint zich te wassen.
De woorden van de Beatles zetten hem aan tot een bekende handeling die daarmee zo verbonden is.
Zelfredzaamheid kan worden vergroot als we zoeken naar de verbinding met het bekende… Let it be, let it be!
Het komt heel veel voor, verdriet als de partner na het bezoek het verpleeghuis verlaat. Soms slaat het verdriet om in boosheid, zoals in dit geval bij meneer Boer. Bij meneer Boer is het denkende brein beschadigd. De pogingen tot uitleg van Isa en Rob, hoe lief ook bedoeld, helpen hier niet. De uitleg die zij geven doet een beroep op de cognitieve functies van meneer Boer. Die kan hij niet meer aanspreken, waardoor zijn boosheid blijft.
Het werkt wel om een beroep te doen op het emotionele brein, dat bij meneer Boer nog intact is. De vertrouwde verhouding tussen beide partners was de sleutel om toegang te krijgen tot het diepere, gezamenlijke gevoel.
Zoek op waar het vertrouwen vandaan komt en probeer dat aan te spreken.