Doe ik het wel goed?
Op een bijeenkomst voor naasten van mensen met dementie neemt bezoeker Gerard het woord. Sinds een tijd neemt hij de mantelzorg voor zijn vrouw Ageeth op zich. Hij vertelt dat zij altijd een mooie en gelijkwaardige relatie hadden. Maar sinds de ziekte van Alzheimer in het hoofd van Ageeth is komen wonen, lijkt alles wat gewoon was, zo ver weg.
Hij vervolgt dat Ageeth, door haar ziekte, zo onzeker is geworden. Bij bijna alles wat ze doet vraagt ze bevestiging ‘doe ik het wel goed?’ Soms wel tien keer achter elkaar. Gerard deelt dat hij ‘er echt gek van wordt soms’. In die situaties is zijn reactie soms ook geïrriteerd, vertelt hij.
Een deel van de aanwezigen knikt vanuit herkenning.
De wereld en het leven zijn voor mensen met dementie vaak onzeker. Vooral als je de grip lijkt kwijt te raken. Je weet vaak niet wie al die mensen om je heen zijn, waar je bent, wat je moet, wat de verwachtingen zijn, of je wel aan die verwachtingen kunt voldoen…. Gevoelens die, in het gedrag van mensen met dementie, zichtbaar worden. Ook kan hierbij iemands persoonlijkheid een rol spelen. Sommige mensen, waaronder Ageeth, zijn van nature onzeker. In de tijd dat ze is opgegroeid, heeft zij zich ontwikkeld met het aanleren van vaardigheden waardoor de onzekerheid onder controle bleef. Maar door de dementie zijn die vaardigheden wat meer naar de achtergrond verdwenen.
Zij is dus van nature onzeker en weet het niet meer te ‘verbergen’. Hierdoor gaat ze op zoek naar constante bevestiging.
En hoewel dat soms moeilijk is, helpt het Ageeth om die bevestiging ook daadwerkelijk te krijgen. Soms dus wel tien keer achter elkaar
Als we Ageeth, en anderen met dementie, zich zeker en veilig kunnen laten voelen, zal het contact ook verbeteren.
Heel even verschijnt er een lach om Gerards’ mond. Hij zegt zacht ‘eigenlijk vraag ik hier ook aan jullie of ik het wel goed doe, ook ik heb die behoefte aan bevestiging. Alleen voor mij is het goed genoeg om het maar een keer te horen.’