Ze zegt nooit iets terug...
Als het in de herfst steeds vroeger donker wordt, valt het op dat mevrouw Duurland steeds als zij haar appartement binnenkomt begint te praten. Maar vaak loopt dat praten uit op boosheid. Het gebeurt heel regelmatig dat zij staat te schreeuwen 'zeg nou toch eens iets terug'. Mevrouw woont nu een aantal maanden in de kleinschalige woning voor mensen met #dementie en eerder deed ze dit nooit.
Samen in het team kijken we naar mogelijke sleutels om deze angst en boosheid te verminderen.
Als het donker wordt gaan de lichten weer aan in het appartement. In het raam ziet mevrouw dan heel duidelijk haar eigen reflectie. Haar reflectie die ze, ook in de spiegel, vaak aanziet voor haar zus.
We realiseren ons dat dat ook gebeurt als zij haar kamer binnen komt. Daar ziet ze dan haar zus staan. Als ze begint te praten, dan zegt haar zus niets terug. Dat maakt mevrouw boos, wat regelmatig eindigt in schreeuwen. Samen spreken we af om, voordat mevrouw naar haar kamer gebracht wordt, te zorgen dat de gordijnen dicht zijn.
Hierdoor wordt de reflectie voorkomen en wordt voor mevrouw rust en veiligheid gecreëerd.
Door te kijken door de ogen van mensen met dementie, zien we soms zo veel meer.
#betercontactmetmensenmetdementie #alzheimer #bijmijdoetzedatnooit