Twee pakken melk en tomaten...
In de kleinschalige woning voor mensen met #dementie zit bewoonster Annie wat verloren aan tafel. Ze woont nog niet zo lang samen met de andere bewoners. Haar hele 'getrouwde' leven woonde ze op een boerderij. Eerst met haar steeds groeiende en daarna met haar steeds krimpende gezin. En uiteindelijk samen met haar man, tot dat niet meer ging. De overstap is groot.
Als teamlid Louise aan tafel zit en het boodschappenlijstje zit te maken, krijgt ze ineens een idee.
Juist omdat het gezin van Annie zo groot was (acht kinderen) zou dit misschien het moment zijn om Annie een beetje 'in te zetten'.
Louise vraagt wat voorzichtig voor zich uit 'hoeveel melk zou ik moeten hebben voor acht personen?' Annie veert ineens op 'toen de kinderen klein waren, dronken ze heel veel melk'. Er ontstaat een gesprek waarin Louise zegt 'ach kun jij me dan advies geven'. Uiteindelijk pakt Annie de pen en het papier en schrijft het boodschappenlijstje.
Wat Louise deed was een aanbod waarop Annie kon reageren (het hoefde niet, er zat immers geen druk op). Annie kon hierdoor in haar vertrouwde rol als moeder van een groot gezin. En daarmee doet ze er weer toe!
Als we voor bewoners een rol kunnen bedenken, een rol waarin ze makkelijk en zonder verwachtingen kunnen functioneren, creëren we zingeving en dat doet ieder mens goed! Zelfs iets 'kleins' als een boodschappelijstje kan een groot verschil maken.
En Annie... aan haar wordt bij elk boodschappenlijstje nu om advies gevraagd!
#betercontactmetmensenmetdementie #bijmijdoetzedatnooit #ikmoetnaarmijnmoeder #blijfdemenszien #alzheimer