Sinas bij het ontbijt...
Mevrouw Ruiter loopt voor de eerste keer naar de ontbijttafel in haar nieuwe woonkamer in de kleinschalige woning voor mensen met #dementie. Een beetje onwennig schuift ze om 8 uur aan tafel.
Op de vraag 'wat wilt u bij het ontbijt drinken?' antwoordt mevrouw 'een glaasje sinas graag'.
De aarzeling bij teamlid Ramona is groot, zal ze mevrouw een glas sinas geven, zo vroeg al in de ochtend. Samen hebben wij het hierover. Een deel van het team vindt het niet kunnen om zo vroeg al aan de frisdrank te zitten. Terwijl andere teamleden zich hardop afvragen waarom niet.
Al snel verdiept het gesprek zich. Eigen normen en waarden van de medewerkers gaan spreken. 'Eerst een hartige boterham en dan pas een zoete', 'iedere twee dagen toch wel een schone trui aan'. Als we zo met elkaar in gesprek zijn, valt meer en meer het spreekwoordelijke kwartje. Vanuit welke behoefte verlenen wij de zorg, die van de bewoner of die van ons. Best vaak zitten daarbij onze eigen normen in de weg.
Voor mevrouw Ruiter is het glas sinas in de ochtend al jarenlang een ritueel. Wie zijn wij dan om te besluiten dat dat ineens niet meer mag of kan.
Mevrouw Ruiter heeft slechts vier weken bij ons mogen wonen. In de vier laatste weken van haar leven hebben we kunnen voldoen aan dat wat voor haar fijn was.
Blijf de mens zien.
#betercontactmetmensenmetdementie #bijmijdoetzedatnooit #ikmoetnaarmijnmoeder #alzheimer #blijfdemenszien