Opzichter...
Sinds een paar weken woont André Achterberg in een kleinschalige woning voor mensen met #dementie. Zijn onrust is elke dag groot. Iedere dag weer loopt hij ogenschijnlijk doelloos rond door de woning, staat hij bij de deur en wordt hij soms boos, heel boos.
We zoeken in het team met elkaar naar mogelijke oorzaken van deze onrust en naar sleuteltjes waarmee we kunnen experimenteren om de dag een beetje prettiger te maken voor hem.
Voordat André met pensioen ging, werkte hij als opzichter in de bouw. Elke dag vroeg op en elke dag fysiek in de weer. Na zijn pensionering bleef dat ritme in stand. Vroeg uit de veren en aan de wandel of klussen bij anderen. In de kleinschalige woning is alles anders. Vroeg opstaan gaat nog wel, maar voor het overige biedt de dag geen enkele overeenkomst met de dagen in zijn eigen woning.
Teamlid Julia vertelt dat zij en haar man bezig zijn met het bouwen van hun eigen huis. Als experiment neemt ze een dag later een van de bouwtekeningen mee naar haar werk. Al snel staat André bij de tekening en geeft hij advies over hoe ze een muurtje beter kunnen plaatsen. Onmiddellijk zie je een twinkeling in de ogen ontstaan. Meer en meer betrekt het team André bij bouw- en klus gerelateerde activiteiten. En als aan de overkant van de woning een grote verbouwing van de supermarkt start is uit het raam kijken ineens gekoppeld aan een vertrouwde handeling. André komt weer terug in zijn oude rol als opzichter, hij doet er weer toe. De onrust en boosheid verdwijnt.
Ieder mens wil er toe blijven doen, ook als de dementie toeslaat!
#alzheimer #betercontactmetmensenmetdementie #bijmijdoetzedatnooit #ikmoetnaarmijnmoeder #blijfdemenszien