en kaartje van moeder...
De kerstboom staat in de kleinschalige woning voor mensen met #dementie. Zacht klinkt uit de speakers "stille nacht" en "oh dennenboom".
Teamlid Alma heeft het idee opgevat om met de bewoners kerstkaarten te schrijven voor hun naasten. Ze heeft een doos met mooie kaarten bij zich en gaat bij de bewoners aan tafel zitten. Ze kondigt vrolijk aan 'vandaag gaan we de kerstkaarten schrijven'. Maar er is weinig enthousiasme. Mevrouw Wildeboer zegt 'wat een gezeur allemaal' en mevrouw Bouwman moppert 'ze sturen nooit een kaartje terug'.
Niemand schrijft. Ondanks de liefdevolle aansporingen van Alma. Uiteindelijk laat Alma het. Ze zegt 'ik ga een kopje thee zetten' en loopt naar de keuken. De kaarten en de pennen liggen onaangeroerd op tafel.
Maar als ze weg is, gebeurt het. Mevrouw Wildeboer pakt een kaart en bekijkt deze. "Ach kijk een kerstboom" Mevrouw Bouwman pakt een pen. En een kaart. En ze begint te schrijven 'een kaartje van moeder'.
En als Alma met de thee binnenkomt, zijn er drie kaarten beschreven door de dames.
Verbaasd en verrast kijkt Alma. En ze begint de enveloppen voor de twee dochters en zoon van de bewoners te schrijven.
Alle drie ontvangen zij dit jaar een zelf geschreven kerstkaart van moeder.
Waarom het wel lukt als Alma er niet bij is? Omdat het dan zonder druk gaat. Ondanks de liefde die Alma in haar activiteit stopt, voelen de bewoners toch druk en stress. Dit zorgt ervoor dat mensen vaak niet 'in beweging' kunnen komen. Wanneer Alma weg is, is de situatie veilig. Zien de bewoners de kaarten en pennen liggen en is het ineens een routine om de kaarten te gaan schrijven. En zonder druk.
Probeer het dit jaar eens uit! Kaarten en pennen op tafel en dan als naaste of begeleider gewoon weggaan en je zult verrast zijn wat er gebeurt.
#betercontactmetmensenmetdementie #bijmijdoetzedatnooit #alzheimer #ikmoetnaarmijnmoeder #blijfdemenszien