Ben jij er morgen weer?
De dagdienst van teamlid Rob zit er voor vandaag weer bijna op. Samen met Milou maakt hij zich klaar voor de overdracht naar de avonddienst. Terwijl hij nog even in de woonkamer van de kleinschalige woning voor mensen met #dementie gaat zitten, komt meneer Runderkamp naast hem zitten. Hij begint een gezellig praatje.
Rob vertelt dat hij die avond naar een voetbaltraining gaat. Meneer is gelijk enthousiast en het gesprek gaat al snel verder over Ajax en het Nederlands elftal. Als Rob uiteindelijk opstaat, vraag meneer 'Ben jij er morgen weer?' Rob aarzelt even en antwoordt ontwijkend 'nou morgen uhm oh dan is er vast weer voetbal op tv'. Rob probeert af te leiden, maar meneer Runderkamp gaat daar niet in mee en stelt de vraag nog een keer.
Regelmatig komt het voor dat bewoners/cliënten aan je vragen of jij er morgen weer bent. En heel regelmatig is de vraag dan ook wat je antwoord in dat soort situaties is. Natuurlijk is iedere medewerker uit het team even goed en even belangrijk. En natuurlijk is de vraag van een bewoner op sommige momenten ongemakkelijk. Wat antwoord je om je collega niet af te vallen?
Toch komt de vraag van een bewoner meestal niet voort uit wantrouwen naar een ander, maar juist uit vertrouwen naar jou. Ben jij er morgen weer is een vraag om een vertrouwd gezicht en daarmee veiligheid. Als je de gevoelsvraag achter de feitelijke vraag hoort, is het antwoord misschien ook makkelijker te geven. Hoe ga je voor de steller van de vraag veiligheid creëren?
Voor meneer Runderkamp is het antwoord dat werkt 'ik zal even kijken, maar ik weet zeker dat het goed komt'. En bij andere bewoners werkt het soms goed om gewoon 'ja ik ben er morgen' te zeggen, terwijl je weet dat je er morgen niet bent.
Daarbij komt natuurlijk altijd de vraag naar boven, mag je 'liegen' tegen een bewoner. Het is, denk ik, goed om je af te vragen wat je doel is met het aanpassen van de waarheid. Vertel je het verhaal om "van het gedoe af te zijn" of vertel je het verhaal om de bewoner de veiligheid te bieden die hij of zij zo hard nodig heeft. Vanuit het laatste perspectief gezien ben je vooral bezig met het vervullen van de behoefte van de bewoner. Vanuit het eerste vooral met je eigen behoefte. En de behoefte van de bewoner staat voorop.
Natuurlijk is daar veel over te zeggen, ik ben benieuwd!
#betercontactmetmensenmetdementie #bijmijdoetzedatnooit #alzheimer #ikmoetnaarmijnmoeder #blijfdemenszien