Als jullie me zoeken...
Het is rustig in de kleinschalige woning voor mensen met #dementie. De dames en de ene heer zitten aan de tafel. Sjors Zandman woont nog niet zo lang hier. Hij is nog relatief jong in vergelijking met de andere bewoners. En hij is een doener. Zeer regelmatig vraagt hij of hij nog iets kan doen. Veel klusjes, zoals schoonmaken, vindt hij niets aan.
Samen gaan we op zoek naar een activiteit die aansluit bij zijn belangstelling en mogelijkheden.
Een functie uit ons onderbrein die, ook bij dementie, lang in tact blijft is ordenen/sorteren. Voor veel mensen met dementie is een activiteit in die 'categorie' dan ook fijn om te doen. Als experiment vragen we Sjors om de volgende keer te helpen bij het sorteren van de bestekbak uit de vaatwasser. Eerst aarzelt hij even maar hij begint. Het blijkt een schot in de roos. Als hij klaar is, drukt hij medewerkster Tonnie op het hart om hem vooral de volgende keer weer te roepen om te helpen.
Zo gezegd, zo gedaan. En als Tonnie hem vraagt, gebeurt er iets moois. Sjors staat op van de tafel en zegt tegen aanwezige medebewoonsters "ik ga even weg omdat ik de meisjes in de keuken moet helpen. Als jullie mij zoeken dan ben ik daar te vinden!"
Wat ontstaat is dat Sjors er weer toe doet, belangrijk is (en zich belangrijk voelt). Iets dat voor veel mensen met dementie soms wat op de achtergrond raakt.
Door Sjors een taak te geven, wordt zijn eigenwaarde vergroot. En is eigenwaarde niet enorm belangrijk voor ons allen?
Blijf de mens zien, ondanks zijn ziekte!
#bijmijdoetzedatnooit #ikmoetnaarmijnmoeder #blijfdemenszien #betercontactmetmensenmetdementie #alzheimer